“Wat je doet ben je zelf”
Over voorbeeldgedrag en leiderschap.
“Wat je zegt ben je zelluf!”. Het is woensdagmiddag en een complete chaos in ons huis. Mamamiddag. Terwijl mijn drie jarige zoon al stuiterend op zijn skippy-koe door de kamer springt, roept hij mijn dochter en haar vriendinnetje toe dat ze stom zijn. Nou ja, eigenlijk “ftom”, want articuleren is niet bepaald een talent van ‘em gebleken tot nu toe. Dochterlief en haar vriendinnetje hebben op deze regenachtige middag de bank verbouwd tot boot en nadat broertje-badaap tot drie keer toe de boot gesloopt heeft, mag hij niet meer meedoen van de meiden. Waarop hij heel fanatiek begint te schelden op zijn skippy-koe en mijn dochter hem vervolgens de originele en oh zo verrassende woorden “Wat je zegt ben je zelluf!”, toe schreeuwt. Tja, er zijn vast nog momenten in mijn leven dat ik met weemoed terugdenk naar deze fase dat de kinderen nog zo lekker klein zijn, maar op dit moment kan ik ze wel achter het behang plakken. Toch inspireert deze chaotische thuissituatie me in het onderwerp van dit column. Die ene zin die we allemaal wel eens gehoord of uitgesproken hebben toen we jong waren: “Wat je zegt ben je zelf”. Was het maar zo simpel…
In leiderschap is voorbeeldgedrag een cruciaal onderdeel. Een grote frustratie van professionals of de middenkader leiders die ik coach of begeleid, is het als hun leidinggevende zelf niet doet wat hij* wel van hen vraagt. Denk aan de kleine dingen zoals “op tijd komen”, de fundamentele dingen zoals “afspraken nakomen”, of de cruciale dingen zoals integriteit of gewoonweg capabel zijn. Verlangen van je mensen dat ze zich continu ontwikkelen, buiten comfort zone durven stappen om op die manier flexibele bedrijfsvoering mogelijk te maken, om vervolgens zelf jaren binnen dezelfde organisatie te blijven hangen op ongeveer dezelfde functie, vasthoudend aan ouderwetse leiderschapsprincipes van controleren, beheersen en afdwingen. Dat voelt dan wat scheef, om het maar zo te zeggen.
Uit wat een leider of een professional zegt, kun je veel halen. Welke dingen hem bezig houden, welke wensen of ambities hij heeft, wat hem beïnvloed en wat hem inspireert. Maar het is juist in zijn gedrag waar je zijn werkelijke leiderschap terug ziet. Hoe hij met mensen om gaat, hoe hij met kansen en/of bedreigingen om gaat en hoe hij met feedback omgaat bijvoorbeeld. Mag hij fouten maken van zichzelf en durft hij er van te leren? Juist dan zie je wat voor een leider je werkelijk voor je hebt. Dus niet alleen praten óver leiderschap maar het ook gewoon dóen. “Wat je doet ben je zelluf!”
Tja, en wat betekent dat dan voor ons als organisatie die als kernactiviteit “Retraites voor professionals” organiseert? Die anderen helpt koers te bepalen en keuzes te maken zodat ze weer de beste versie van zichzelf kunnen zijn? Als individu of als managementteam samen.
Je voelt ‘em aankomen, ook wij moesten aan de bak deze zomer. In een paar hele intensieve sessies hebben we het hele bedrijfsprofiel doorgenomen, gekeken naar onze dienstverlening en de manier waarop wij samenwerken met elkaar om echte waarde toe te voegen voor onze (huidige en gewenste toekomstige) klanten.
*Voor de leesbaarheid gebruik ik de mannelijke vorm van de leidinggevende in dit artikel. Uiteraard kan dit ook een vrouw zijn!
Terug naar overzicht
