Een doorstart voor Inn-spiratie
Over veerkracht en loslaten wat niet van jou is
Toen ik 8 jaar geleden begon met het bouwen aan mijn eigen bedrijf, had ik grootse dromen. Vanuit een soort oerkracht die ik putte uit het verdriet rondom het verlies van mijn vader, zette ik binnen een paar maanden de basis neer van wat nu bekend staat als Inn-spiratie: team- en leiderschapsontwikkeling. En hoewel ik dat zeker niet alleen gedaan heb (ik prijs mij zeer gelukkig met alle hulp en steun die ik ontving van mijn partner, familie, vrienden en toenmalige werkgever) voelde ik me ‘niet te stoppen sterk’. Alle energie, enthousiasme en mijn vakmanschap kwam samen in dit bedrijfsplan. En toen ging dat een eigen leven leiden.
De bedoeling
Een van de dingen die ik vanaf het begin af aan voor ogen had, was om het niet alleen te doen. Ik wilde de droom, de energie en de koers delen met anderen. En zo ging ik bouwen aan een organisatie. Binnen een paar jaar groeiden we van eenmanszaak naar een VOF, naar een BV met een serieus team van professionals. Ik doopte het team ‘een Zwerm’; een groep vreemde vogels. In vrijheid verbonden. Tenminste, dát was het idee.
Daarnaast wilde ik met Inn-spiratie baanbrekend goede programma’s wegzetten in de markt. Onze klanten méér dan goed helpen. En ik kan niet anders zeggen dan dat dat ècht gelukt is. Wat een waanzinnig goede feedback mochten we steeds weer ontvangen. De trainers in mijn team en de opbouw van onze programma’s, ze waren echt onderscheidend en goed. Daar mocht ik als Directeur/Eigenaar meer dan trots op zijn.
Wake-up-call
En toch klopte het niet. Bedrijfskundig en in mijn gevoel. Want ik had me in al mijn enthousiasme ook weg laten drijven van de koers die bij mezelf paste. Hoezeer ik ook bekend sta als iemand die graag de touwtjes in handen heeft, ik liet er toch een aantal te veel los. In mijn wens om andermans ideeën ruimte te geven en daarmee de organisatie te versterken, dreef ik uiteindelijk weg bij mijn eigen kracht en kwamen er te veel slappe compromissen.
En zo was het in september 2019. Door een aantal menselijke fouten in combinatie met domme pech (kortom: doodnormale zaken in het leven) zag ik het ineens heel helder; ik was ‘slaaf geworden van mijn eigen organisatie’. De Zwerm was geen groep vrije vogels. Ik zat gevangen. Onbedoeld en heel geleidelijk had ik een Boeing 747 gebouwd. Veel te zwaar gebouwd en met lamme vleugels. En ik maar trekken om het bakbeest verder vooruit te krijgen. Geen wonder dat ik zo moe was. Ik schrok heel hard wakker.
Strijdplan
Nu moet je van me weten dat ik niet zo’n goede crisismanager ben. Ik hou daar niet van en zo’n situatie haalt niet het beste in mij naar boven. Ik hou ervan om dingen ècht goed te doen. Door passie gedreven tot het hoogst haalbare. Maar haastwerk en alleen het hoogstnoodzakelijke doen? Dat trek ik slecht. Dus ik voelde me erg ongelukkig. Want mijn droom, mijn kindje, mijn mooie bedrijf, ik zag het allemaal even niet meer zitten.
Maar als ik níet de beste versie van mezelf ben, bijvoorbeeld omdat ik moe en/of te emotioneel ben, neem ik niet de beste beslissingen. Dus besloot ik om voorlopig géén besluit te nemen maar creëerde ik tegelijkertijd helderheid. Ik nam mezelf twee dingen voor: allereerst maximaal knallen tot aan de Kerst en dan vervolgens voor Oud & Nieuw een besluit nemen of en zo ja hoe ik verder zou gaan als ondernemer.
Dat besluit zou ik baseren op twee vragen;
- Heb ik vertrouwen in het businessmodel?
- Vind ik het (ondernemen met Inn-spiratie) eigenlijk nog wel leuk?
Ik deelde dit strijdplan inclusief de achtergrond in alle openheid met mijn team en we zijn volle bak gaan knallen. Dat team was echt geweldig. We deelden lief en leed. De onzekerheid, de hoop en vrees en we wisten ondertussen ook nog lol te maken samen. Dat was echt bijzonder gaaf. #toppers
Beslissend moment
En toen werd het december en op de stilste dagen van het jaar sloot ik mezelf op voor mijn Annual Review. En was het dus tijd voor mijn besluit.
Ik zette alles op een rij, schreef alles wat ik dacht, wist en voelde van me af om het vervolgens systematisch te organiseren en analyseren. Ik stelde mezelf vervolgens die 2 eerdergenoemde vragen. Om vervolgens tot een heel heftige conclusie te komen. Het was 2 keer “Nee”. En ‘dus’ zou ik stoppen met de BV Inn-spiratie. In ieder geval in die huidige vorm. Het was tijd om los te laten wat niet ècht bij mij paste. Ondanks dat het zo goed had geleken en bij vlagen ook zo had gevoeld.
Vervolgens brak er een waanzinnige rare tijd aan waarin ik mijn team informeerde dat ik zou stoppen met de BV en dat zij dus hun baan zouden verliezen. #heartbreak
En ondertussen moesten we nog wel de programma’s draaien die we hadden afgesproken, gingen zij op zoek naar een nieuwe baan, en moest ook ik op zoek. Want wat en hoe wilde ik het dan wel?
Een gezond businessmodel voor Inn-spiratie
Toen de ergste storm ging liggen, kwam ik weer terug bij mezelf en werd het me uiteindelijk helder wat ik moest doen. Ik ben doorgegaan met Inn-spiratie: team- en leiderschapsontwikkeling. Maar wel in een andere vorm.
We hebben de locaties losgelaten om zelf te regelen en werken op de toffe locaties die klanten zelf graag willen gebruiken. Ook hebben we geen kalender meer vol geplande trainingen en workshops die we aan losse deelnemers moeten verkopen. Een training, workshop of programma verkopen we nu in een keer. En daarmee kunnen we maatwerk leveren. En besparen we massa’s kosten.
Daarnaast is de Zwerm weer een echte Zwerm. Met vrije vogels die meevliegen als het kan, maar vrij zijn als dat beter is. Met professionals die komen halen maar ook komen brengen. In evenwicht.
Kortom, het businessmodel heb ik flink aangepast. En dat voelt waanzinnig vrij; veel lichter, leuker én doelmatiger. En met het CORONA-jaar wat volgde, zag ik pas echt hoe krachtig de nieuwe vorm van Inn-spiratie was. We zijn tot nu toe heel goed door die woellige periode gemanoeuvreerd. #geluksvogel
Een leuke baan voor mezelf
Nu, een jaar na die wake-up-call, kan ik niet anders zeggen dan dat ik heel blij ben dat ik vervolgens het lef heb gehad om los te laten. Om keuzes te maken. “Korte termijn pijn, lange termijn fijn.” Ik heb ongelofelijk veel geploeterd, gehuild en geleerd. Maar ik heb nu mezelf én mijn mooie Inn-spiratie terug.
Ik heb een team van mensen om me heen met wie ik nog steeds heel mooie programma’s mag maken en verzorgen in team- en leiderschapsontwikkeling. Ik heb goede klanten en partners gehouden en aan mogen vullen met veel nieuwe klanten én kansen. Mijn man is -nadat hij me waanzinnig goed geholpen heeft met de afwikkeling van de BV en het gedoe wat daar bij komt kijken – gewoon weer mijn man. Niet langer mijn collega. Ik heb meer vrije tijd. Ik heb minder zorgen. Meer geld. Meer toffe klussen waar ik nu ook zelf weer aan mee kan werken. En ik lach, adem en lééf weer. Pfoe, wat een verademing.
Leiderschap begint met het leiden van jezelf.
Een doorstart maken
Wanneer jij ook toe bent aan een nieuw begin, een nieuwe start voor jezelf als leider of juist samen met je team? Boek dan eens een (gratis) Rondje Sparren met Inn-spiratie: team- en leiderschapsontwikkeling. Wij lopen niet weg voor wat moeilijk is. #practicewhatyoupreach. In 20 minuten verkennen we je uitdaging en kijken we hoe we jou en/of je team het beste verder kunnen helpen. Reserveren kan via deze link.
Dus heb jij last van ‘gedoe in je team’ of kunnen jullie wel een boost gebruiken in de verbinding en effectiviteit, nu jullie op afstand moeten samenwerken? Streep er onder en dóór! Dat is waar we je bij kunnen helpen! Ook in corona-tijden is er nog steeds veel mogelijk, wanneer we de èchte gesprekken maar met elkaar durven te voeren. Dat kan veilig op 1,5 meter afstand, in de natuur of online. Jullie zijn van harte welkom!
Wij versterken samenwerking
Teams waar je bij wilt horen
Leiders die je wilt volgen.
Met inspirerende groet,
Annelies Rulkens-Zielman
Directeur/Eigenaar bij Inn-spiratie: team- en leiderschapsontwikkeling
Terug naar overzicht
